من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت ...

میگم : چرا من تورو دوس دارم ؟

میگه : جدی چرا ؟!

میگم : نمیدونم ... این خوبه که نمیدونما ! اگه میدونستم بد بود ... دوس داشتنی که بخواد دلیل و علت داشته  باشه ، وقتی معلولش رو از دست بده از دست میره ! کاش هیچ وقت ندونم واسه چی دوست دارم !

میگه : خیلی احساسیه این حرف، منطقی پشتش نیست ، این خوب نیست !

[میخندم چون نمیدونه از این که بیشتر اونو دوس داشته باشم ، خودی که بهش تبدیل میشم واسه دوس داشتن اونو دوس دارم ، مست میشم از نگاه کردن به خودم وقتی پرم از یادش ، خود خواه ترینم گویا ...]

میگم : من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو / پیش من جز سخی شمع و شکر هیچ مگو ...

پوزخند حواله میده به حماقت ظاهریم و گم میشه تو سکوتش ...

.

.

 

My sweet little girl...